Op vrijdag 7 juni speelt hij het in de Gipa Kunsthal aan de Beekstraat in Panningen. Bewust níet in een schouwburg, maar op een plek waar hij dicht bij zijn publiek kan zijn.
Echte leven
“Mijn voorstelling mag bij de mensen zijn,” zegt Robbert. “Niet ergens op afstand, waar mensen in nette stoelen zitten te kijken. Nee, 'Leven in Potjes' gaat over het echte leven. En dat wil ik ook zo brengen.”
In de voorstelling onderzoekt Robbert wat het betekent om te leven met een chronische ziekte. Hij doet dat op zijn eigen manier: met zelfgeschreven liedjes, met persoonlijke verhalen en met een flinke dosis eerlijkheid. “De titel komt natuurlijk niet uit de lucht vallen. Ik leef zelf met een chronische ziekte, en daar neem ik dagelijks medicijnen voor. Leven uit een potje dus. Maar wat betekent dat eigenlijk echt? Hoe leef je als het leven niet vanzelf gaat?”
Muziektheater
Zijn voorstelling noemt hij muziektheater. “Voor mij betekent dat: muziek en tekst komen samen. De liedjes zijn niet zomaar tussendoor – ze zijn een verlengstuk van het verhaal. Ze dragen bij aan de sfeer, de emotie, en soms ook de luchtigheid.”
Zwaar
Hoewel het onderwerp zwaar kan zijn, is dat niet hoe Robbert het brengt. “Ik probeer het laagdrempelig te houden. Iedereen worstelt weleens met het leven. Of je nou gezond bent of niet. Ik hoop dat mensen er iets in herkennen, misschien zelfs troost vinden. Maar het is geen vrijblijvende avond. Ik wil ook echt iets zeggen.”
De voorbereiding op de voorstelling is intensief. “Ik ben echt gaan schrijven, van begin tot eind. De liedjes had ik grotendeels al, dus het ging vooral om de teksten, de volgorde, de samenhang. En nu: repeteren, repeteren, repeteren.”
