Heldense beugelclub maakt fotoarchief digitaal toegankelijk

“Met een beetje hulp zijn alle documenten ingelezen. Nu ben ik volop bezig om alles te betitelen en de juiste namen bij de juiste foto’s te zetten”, vertelt Gerard Reijnders, bestuurslid van HBC. Terwijl hij alle details aan elkaar koppelt, komt hij regelmatig archiefmateriaal tegen dat een lach op zijn gezicht brengt. “Jaren geleden was het zo glad dat ze er bijna drie uur over hebben gedaan om in Tegelen te kunnen beugelen. Toen ze er eenmaal waren, was de tegenstander niet aanwezig omdat het weer te slecht was. Dat soort dingen zijn natuurlijk leuk om te lezen”, zegt Reijnders.

Of het nu gaat om een vet varken of het winnen van een fiets; er zijn maar weinig gebeurtenissen waar geen archiefmateriaal van is. Zo ook het moment dat er een auto op het spel stond. De winnaar bleek geen rijbewijs te hebben. “Een van de andere spelers moest hem in de gewonnen auto naar huis brengen. Of hij uiteindelijk wel zijn rijbewijs heeft gehaald, vertelt het verhaal niet. Maar het is natuurlijk al hilarisch om een auto te winnen met beugelen om er vervolgens niet zelf mee naar huis te kunnen rijden”, lacht Reijnders.

Het HBC-lid werd ook verrast door informatie over zijn eigen carrière. “Ik kwam erachter dat ik niet in 1982, maar in 1984 bestuurslid ben geworden. Ik zat er dus twee jaar naast”, zegt Reijnders met enige zelfspot. Bij het correct digitaliseren van het archief probeert hij zo veel mogelijk zijn eigen kennis te benutten. Dat is best een sport, om in beugeltermen te blijven. “Je gaat foto’s waarvan de namen bekend zijn met elkaar vergelijken. Mensen veranderen niet heel veel, maar er zijn ook foto’s van jeugd die nu nog lid zijn. Dan is het wel heel moeilijk om de juiste personen te identificeren”, zo legt Reijnders uit.

Voor foto’s uit de oorlogsjaren is hij afhankelijk van de oudere HBC-leden die nog in leven zijn. “Dat is ook een reden waarom we hier nu mee gestart zijn. We willen het allemaal zo veel mogelijk benoemen, want er zijn nog maar twee of drie leden die ons nu nog de namen kunnen geven.” Foto’s waarvan de info niet compleet is, worden ingelijst en krijgen een plekje op een groot prikbord in de hal van ’t Beugelhoês. Reijnders adviseert andere verenigingen om hun archief ook te digitaliseren. “Het kost tijd en het is een uitdaging, maar je kunt het makkelijk spreiden.”