Lizette duikt in de wereld van vuursteen

Dit verhaal werd verteld door Bert Vullers, die gids in de wijk is. De vuursteenbewerking was een ambacht op zich. Bijlen werden zorgvuldig geslepen en waren onmisbaar gereedschap. Het maken van een vuurstenen bijl begint met het verwijderen van de buitenste cortexlaag om tot de harde vuursteen te komen. Door middel van technieken met hertengewei, elandshoorn en stenen werden vuurstenen bewerkt en gevormd. Het ondersteunen van de steen tijdens het slaan was cruciaal, omdat de trilling anders tot breuk kon leiden.

Naast gereedschap diende vuursteen ook voor het maken van vuur. De tondelzwam, een paddenstoel die veel voorkomt, speelde hierin een belangrijke rol. Van de zwam werd met een vuurstenen krabber schraapsel gehaald, dat vervolgens werd verhit en verkoold. Dit verkoolde materiaal, tondel, werd gebruikt om vuur te maken. Door middel van vuursteen en een vuurslag kon men vonken creëren en met droog materiaal zoals berkenbast ontstond uiteindelijk een vlam.

In vroegere tijden was vuur maken echter niet vanzelfsprekend. Voordat de techniek van vonken slaan met vuursteen werd ontdekt, was men afhankelijk van vuur uit natuurlijke bronnen zoals blikseminslagen of vulkanische activiteit. Het bewaren van vuur was daarom van groot belang. Met behulp van een smeulende tondelzwam kon vuur over langere afstanden worden meegenomen, zodat het niet telkens opnieuw hoefde te worden gezocht.