Joost Schers over zijn schuttersleven: “Het voelt als familie”

Joost is inmiddels vendelier en secretaris van het broederschap, dat deel uitmaakt van Schuttersbond Juliana. Die bond verenigt schutterijen uit Noord- en Midden-Limburg. “Toen ik in 2003 lid werd, sloot mijn vader zich ook aan. Daarna volgden een aangenomen neef, een achterneef… Het is echt een familiegebeuren geworden,” vertelt Joost. “Samen vormen we eigenlijk onze vereniging.”

St. Urbanus telt momenteel 72 leden. “We zijn actief en hebben veel plezier samen. Of het nu gaat om het meedoen aan een optocht, een jubileumfeest of schietwedstrijden: we pakken het samen op, als team.” Volgens Joost leven er soms misverstanden over het lidmaatschap. “Sommige mensen denken: als ik lid word, moet ik ieder weekend op pad of verplicht een uniform aan. Maar dat is niet zo. Het seizoen loopt van april tot september en het uniform draag je maar een keer of vijf, zes per jaar. Alleen als je dat zelf wil.”

Als vendelier speelt Joost een bijzondere rol binnen de vereniging, legt hij uit. “Dat is iets anders dan de vaandeldrager. De vendelier loopt vóór het muziekkorps en achter de bordjesdrager, en maakt letterlijk de weg vrij. Met onze vlaggen vormen we patronen, die allemaal gelijk moeten zijn. Er zit een showelement in, maar ook een diepere betekenis.”

Het vendelen heeft een historische oorsprong. “Vroeger gebruikten legers vendeliers om met vlaggen signalen te geven. Iedere beweging had een militaire betekenis, zoals ‘aanvallen’ of ‘terugtrekken’. Tegenwoordig is het vooral een ceremoniële en visuele traditie.”

Voor de toekomst heeft Joost een duidelijke wens: “Ik hoop dat de groep blijft groeien en stabiel blijft. En dat we onze kunsten blijven laten zien, op terreinwedstrijden bijvoorbeeld. Want daar kunnen we echt alles uit het vendelen halen.”